- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه محرم
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه صفر
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه ربیع الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الأول
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه جمادی الثانی
- مناسبتها، وقایع و اعمال ماه رجب
- سایت قرآنی تنـــــزیل
- سایت مقام معظم رهبری
- سایت آیت الله مکارم شیرازی
- سایت آیت الله نوری همدانی
- سایت آیت الله فاضل لنکرانی
- سایت آیت الله سیستانی
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
آن شـب مـدیــنـه تـشـنـۀ آب بـقـا بـود چـشم انـتـظـار ساغـر قـالـوا بـلی بود آن شب شـقـایق قصد کوی یار می کرد از خواب غـفلت لاله را بیدار می کرد آن شب سحرشعر گل مهتاب می خواند از جلـوۀ خـورشید عـالمتاب می خواند آن شب فضا آکنده از شور و طرب بود بین مـلائک صحبت از ماه رجب بود آن شب عروس فاطمه ازدل دعا کرد درمــان دردش را تــمـنا از خـدا کرد آن شب رضا درخط تسلیم ورضا بود در خـط تسلـیم خـدا، لطــف خـدا بود آن شــب منادی دادِ عدل و داد می زد بـیـن زمـین و آســمـان فـریـاد مـی زد کـای اهل عـالم مقـصد و مقـصود آمد در کان هستی هر چه بود از جود آمد آئــیـنــۀ ایــــزد نــمــا آمــد بـه دنــیــا یـعـنی جـواد بـن الـرضـا آمـد به دنـیا از بـهــر دیــدارش ز جــنّـت آدم آمـد نـوح نــبـی از بــهـر خـیـر مـقـدم آمد آمــد به دنــیا اســـوۀ یـکـتـا پــرسـتـی بعـد از رضـا آئـیـنه دار مـلک هـستی او اخــتـر تـابـان چـرخ آبـنـوس است مرآت حقّ و زادۀ شمس الشموس است از جـانب او گـر حـدیـثـی قـال گـردد یحیی بن اکـثـم در جوابش لال گـردد حـاتم اگـر جـود و سـخـایش را بـبـیند بـهـر گـدایـی بر سـر راهـش نـشـیـنـد گـوی سـبق از روضۀ مـیـنـو بـگـیرد گـر کشتی اش در ساحـلی پهـلو بگیرد بـود و نـبـود عـالـم از بود جواد است شعرمن «ژولیده» از جود جواد است
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
یکـبار دگـر غـنـچه دل وا شده امشب بـاغ دل مـا بـاز مـصـفّـا شـده امـشب گلزار پُر از نور ولا رشک بهشت است چون آیـنـه ها غرق تماشـا شده امشب در گـلـشـن نـورانـی و جـاویـد ولایت یک غنچه گل یاس شکوفا شده امشب در موسم بشکـفتن این گل به سماوات جشن طرب و عـشق مهیا شده امشب آمد خبر از عرش که میلاد جواد است این زمـزمه در عـالم بالا شـده امشب او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است جـمعـند مـلائک همه در کـوی مدیـنه گـشـتـنـد تـمـاشـاگـر مـیـنـوی مـدیـنـه از فـیـض قــــدوم گل گـلـزار امـامت پـیـچـیـــد در آفـاق هـیـاهـوی مـدیـنـه هـمـراه نـسـیم سحری ای دل عـاشق! آیـد بـه مـشـام دل مــا بـــوی مـدیـنـه تا شاد شود شمس شمــوس از قـدم او از عـرش نظـر کرد خـدا سوی مدینه با عرش نـشینان خـدا زمزمه سر کن گـر شد دل تـو بـاز پـرسـتـوی مـدینه او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است بر قـبـله گه عـشـق خـدا کـرد عـنایت حق کوثر خود را به رضا کرد عنایت این کوثر جوشان و صفا بخش امامت بر گـلـشن اســلام صـفا کـرد عـنایت این سـاقی تـوحـیـد ز صهـبای ولایت بـر تـشـنـه لـبـان آب بـقـا کرد عنایت در سن طفولیت خود با دم جان بخش بر کـور به گهـواره شـفـا کرد عنایت این چـشمۀ جـوشان کرامت گهر ناب تنـها نه به شـاه و به گـدا کرد عنایت او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است او جلوه ای از آینۀ غیب و شهود است او پرتوی از مهر دل آرای وجود است هم سـاحـل امـید بـود ای دل مسکـین! هم بحر عطا و کرم و گوهر جود است نامش همـه جا مایۀ تسکین دل ماست مهرش به خدا تا به خدا بال صعود است کـارش همـه شب تا به سحرگاه تجلی در گلشن سجاده قیام است و سجود است در موکب این گل همۀ عرش "وفائی" ذکر لب شان نغمه سرائی و سرود است او آینۀ روشنی از صبر و ثبات است در مقـدم او ذکر لب ما صلوات است
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام جواد علیهالسلام
ای آمد و رفت دل ما سـمت تو رایـج ما حاجت محـضیم و شما باب حوائج مـا آمـده ایـم از کـرمـت بـال بگـیـریـم این قـصـۀ دل را هـمه دنـبال بگیـریم تا در طمع و بخل و حسد گیر نیفـتیـم روزی بنما آن چه که گفـتیم و نگـفتیم بخـشیدی و دسـتم تو بـهانه که نـدادی هر کـار کـنی آخـرش آقـا تو جـوادی حالا تو و این دست دل ما که درازاست درب حرم ازلطف به روی همه بازاست بـایـد ز در خـانـۀ تـو رزق بـگـیـریـم خوشحال از آنـیم که ما قـشـر فـقـیریم افتاده به پایت دل وبر فیض توبند است هرگز نخـورد آب زمینی که بلند است ای کاش که در ساحل تان موج بگیریم یک جرعه بنوشیم و فقط اوج بگیریم تا حـال و هـوای حـرمـت باز بـیـائـیم با پـا که نـشـد، با پــر پـرواز بـیـائـیم این شعرلبالب همه اش شرح فراق است این ماه رجب یکسره صحبت ز عراق است حالا که دو دستم به ضریحت نرسیده میـلـم طـرف پــنـجـره فـولاد کـشـیـده پابوس رضا زائرو پابوس توهم هست در طوس رضا جلوۀ ملموس توهم هست بـاید در آن خـانـه نفـس چـاق نـمـائـیم در بـاب جـواد حـرم اطـراق نـمـائـیـم یک شعبه درایران زده ای جود بگیریم تا اذن دخـولـی، ز شـما زود بگـیـریم ظـرفی بـدهی تا پـدرت پُر کنـد آن را انـدیـشـۀ ما خـوب تـفـکّـر کـنـد آن را ما نـذر شما روضـۀ مـاهـانـه گـرفـتیم از لطـف و عـنایات شما خانه گرفـتیم ای کاش به بالا بـرسم، کـج نروم من حیف است تو آقای منی حج نروم من شـاید بـشود گـفت که شـاهـانه گـدائـیم بـیـمـه شـدۀ حـرز جـواد بن رضـائـیم بـیـتی بـده از گریـه مـعـطّـر شـود آقا این طـبـع بـرایـم نـکـنـد شـرّ شـود آقا ای طـبع مرا سـمت مـدیـنـه بکـشـانید ابـیات مـرا مـحـضر زهـرا بـرسـانـید از کودکی ت گـریه کن فـاطـمه بـودی در کوچه ای ازشهر که درزمزمه بودی دستت به دل خاک چونان تیشه فرورفت چشمان ملیح تو در اندیـشه فـرو رفت وقتی پدرت آمد و این گونه تو را دید از عـلّت اندیـشـۀ پُـر حُزن تو پـُرسید گـفتید: مراعات زن و کوچه نـکردند! با مـادر ما حضرت زهرا چه نکردند ما اشک ز چشمان پُر از فیض تو داریم ای کـاش که تا آخـر این عـمر بباریم
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام جواد علیهالسلام
ای بـاب حـاجـت همه ای قـبـلـۀ مراد نـور الـهُـدی، ولیِّ خـدا، سـیـد العِـبـاد خـیـرالامـم، محـیـط کـرم، آسمان جود ابن الـرضـا امام نهـم، حضرت جـواد باب عـطا و مـظهـر جـود خـدا تـویی مولا تـویی، امـام تویی، مـقـتـدا تویی قـرآن بُوَد ز مدح و ثــنای تو شـمّه ای جز مهرتوبه گردن ما نیست ضمّه ای بحر سه گوهری گهر هشت بحر نور کـل ائـمــه را تـــو جــــواد الائـمـه ای روح رضا، روان رضا، در وجود توست تا روز حشر جود اگر هست جود توست دشمن خجل ز لطف و عطا و کرامتت از کـودکـی بـه عـالـم خـلـقت امـامتت از ماه عارضت شـده شـرمنـده آفتاب دل بـرده از امـام رضـا ســرو قـامتت آئــیـنــۀ جــلال و جــمــال مـحـمــدی مـجــمـوعـۀ تـمـام کـمــال مـحــمــدی نامت ز کـار خـلـق گـره باز می کـنـد عـلمت به سـن کـودکی اعـجاز می کند مأمون چو پی به قدروجلال تومی برد روحش ز تن برون شده پرواز می کند برگرد شمع روی تو پـروانه می شود در حـیـرت کـمال تو دیـوانه مـی شود علم تو را احاطه به ملک دوعالم است ظرف وجود پیش عنایات تو کم است با آن هـمـه جواب مسائـل که می دهی لال از جـواب مسئله ات ابن اکثم است در کـودکـی به سـیـنه عـلوم پیـمـبرت زانـو زدند کـل فـقـیهـان به محضرت وقتی که دست جود تو بخـشندگی کند بـاید کـرم به خـاک درت بـنـدگی کـند مظلوم چون تو کیست کزآغاز زندگی بـا دخـت قـاتـل پــدرش زنـدگـی کـنـد یک عـمـر بود تلـخ ترین زندگـانی ت تا آنکه کُـشت یار به فـصل جـوانی ت هر گه تو را به چهرۀ مأمون نظاره شد بر غربت پـدر، جـگرت پاره پاره شد روزی که عقد بست به تودخت خویش را سر تا به پات شعلـه ز داغ دوباره شد پیوسته حبس بود به دل سـوز و آه تو دردا که گشت خانـۀ تـو قـتـلـگـاه تو پیوسته بود سوز درون، شمع محفلت با تو چه می گـذشت خـدا دانـد و دلـت دندان نهاده روی جگر ســال ها بسی تا دخـت قـاتـل پـدرت گـشـت قـاتـلـت هر تیر غم که داشت قضا بر دل تو دوخت از بس که سوختی جگر زهر بر تو سوخت یار تو مار گشت و به جانت امان نداد یک لحظه روی خوش به تومولا نشان نداد بعد از حسین هیچ امامی به وقت مرگ مثـل تو ای ولـی خـدا تـشـنه جان نداد از شعله های سوز درون سوخت حاصلت بگریست بر غـریـبی تو چشم قـاتلت
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
شادی كل عـباد اسـت عباد است عـباد فتح ابـواب مراد است مراد است مراد شادی و شورجهاد است جهاد است جهاد عید میلاد جـواد است جواد است جواد مظهرعفو رحیم است رحیم است رحیم كه كریم ابن كریم است كریم است كریم حبّــذا شـمس ولایـت قـمـرت بخـشیدند بصـر نـوری و نـور بصرت بخـشیدند قرص خورشید به وقت سحرت بخشیدند خـود جـوادی و جـواد دگرت بخـشیدند گشتـه از فیض گلت بیت ولایت گلشن دیــدهات باد به دیـدار مــحــمـد روشن این پسر مظـهر حسن احد دادگر است این پسرخلق زمین را و زمان را پدر است این پسر همچو پدر بضعۀ خیر البشر است این پسرازهمه خوبان جهان خوبتراست این پسرهستِ رضا هستِ رضا هستِ رضاست همچو قرآنِ محمد به سر دستِ رضاست این جواد است كه جود آمده جود از كرمش خواهد ار جود كند ظرف وجود است كمش جود آرد همه شب سجده به خاك قدمش ماه و خورشید بود گرم طواف حرمش هر طرف روی كند باز مه محفل ماست حرمش كعبه جانها به حجاز دل ماست حامد خالق و دردانـۀ محمود است این به جمال ازلی شاهد و مشهود است این کنز مخفی ابد را در مقصود است این گوهرهشت سپهر كرم و جود است این صـاحـبان كرم و جـود جـوادش گـویند كعـبـۀ اهـل دل و بـاب مـرادش گـویند ای به هرلحظه دو صد جان وسرم قربانت نیست چـیزیم کـه گویم، هـنرم قـربانت جان چه قابل كه زجان خوبترم قربانت پــدرت گـفـت كه جـان پـدرم قـربـانـت تو به تن روح وبه سر شور وبه دل آرامی رضوی روی، علی خوی و محمد نامی كل هستی چو كف دست به پیش نظرت دو مطیعنـد و غلامنـد، قــضا و قدرت هر كجا پای نهی علم بـود پشت سرت پـور اكـثـم زده زانـوی تـلـمّـذ به برت به خدایی كه تو را داده چنین جاه و مقام تو ولـی نعـمـت مایـی و امـام ابن امام پور هارون ستمگر چو مقام تو شناخت رنگ از چهره،قراراز دل و هوش از سر باخت آتشی بود كه در شعلۀ نـور تو گداخت گوئیا قلب ورا نطق تـو از كار انداخت خـبـری تـازه ز اســرار الـهـی گـفـتـی از هـوا و مه و ابر و یم و ماهی گفتی ای وجـود تو هـمه شـاهـد یـكـتـایی تو قـلـم صنـع كـنـد فـخـر بـه زیـبـایـی تـو مـاه حـیـرت زدۀ حُـسـن تـماشـایـی تو زنده هر مرده دل از فـیض مسیحایی تو رضوی ماه رضا جلوۀ تو در دل ماست دست ما خالی و جود تو همه حاصل ماست كیست تا چون تو به یك قطره دو دریا بدهد به گـدا بـیـشـتر از ثـروت دنـیـا بــدهـد با كلامش هـمـه را شهـد مـصـفا بـدهد حـرز مـــادر را بـر قـاتـل بـابـا بـدهـد ای هماره كرم و جود و عـطا زندۀ تو جود كن جود كه جود است برازندۀ تو مـن كیـم خـاك گـدایان سر كـوی تـوأم خالی ام از همـه و پـر ز هیـاهوی توأم تشنهام تشـنه ولـی تشنه لب جوی توأم میـثم بی سـر و پـایم كه ثـنـا گـوی توأم گرچه قابل نبود دم زدنم وقف شماست قلم و طبع و زبان و سخنم وقف شماست
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
با حـضورت سـتاره هـا گـفـتـند نـور در خـانـۀ امـام رضـاست کهکـشان هـا شـبـیـه تـسبـیـحـی دسـتِ دُردانـۀ امـام رضــاست ************** زیر پـایت هـمیـشه جـاری بود مـوج در مـوج دشتـی از دریا بـه خـدا بـا خـداتـر از مـوسـی بی عـصا مـی گـذشـتی از دریـا *************** بـا خـداونـــد هـــم کــلام شـدی علت بُهــت خـاص وعام شدی "کودکـی هـایـتـان بزرگی بود" در همـان کــــودکی امام شدی **************** رزق وروزی شعر دست شماست تا نفـس هسـت زیـر دِیْن توأیم تا جهان هست و تا نفس باقی است ما فـقــط مـحـو کـاظمین توأیم ************** من به لطف نگاهت ای بـاران سـوی مـشـــهـد زیـــاد مـی آیـم دست برروی سـینـه هربار از سـمـت بــاب الـجـــواد مـی آیـم
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام هادی علیهالسلام
بالاتر از این هاست لوایی که تو داری خورشید دمیده ز عبایی که تو داری از بنده نوازی و عطایی که تـو داری آقای جهان است گدایی که تـو داری ما خـاک بخـیـلـیم و شما ابـر سخـایـی محـبـوب شده از کـرمت شغـل گـدایی چون جامه که بر قـامت زیبــا بنـشیند مـهـر تـو به دلـهـای مـصـفّـا بنـشیـند هر کس به دلـش مـهـر تو آقـا بنـشـیند مهـرش به دل حضرت زهـرا بنشیند لطف خود زهراست که ما اهل یقـینیم آن روز دعا کرده که امـروز چـنـینیم تـو آیــنــه داری و کـلام تو گهـر بـار در وصف تو ماندند چه گفتار و چه اشعار حـقا که زلالی و نجـیـبی و نـسب دار بـر شـیـر نـدارد اثـری زوزۀ کـفـتار در عالم از این نکته هزاران اثر افتاد با آل عـلـی هر که در افـتـاد ور افـتاد بیـراهـه نـرفـتیـم اگر هـادی ما اوست ذکــر ولی الله همان جلـوۀ یا هوست چون شیشه عطری که به یک واسطه خوشبوست در چنته ما نیست به جز مرحمت دوست الـعــبـدُ و مـا فـی یــده کـان لـــمــولاه از برکت خورشید کند جلوه گری ماه تو هادی مایی و جهان بی تو سراب است اوصاف تو در آیۀ تطهیر کتاب است تو عشق مدامی ودمت مستی ناب است جـای ولی الله کجا بزم شراب است؟ یک آیه بخوان آتش کـفـرش به یم افتد یک شعر بگو کاخ و سرایش به هم افتد گفتند شـراب و دلت ای ماه کجا رفت از مجـلس بغداد سـوی شام بلا رفت لب پاره شد و نـالۀ زینب به هوا رفت خون از لب شه، روح زجان اُسرا رفت شد مجـلس اغــیـار همان بـزم خـرابه سـوزد دل ما از غـم کـلـثـوم و ربـابه
: امتیاز
|
مدح و مناجات با امام جواد علیهالسلام
ای دُر نــورانــیِ ده بــحــر نـور وی نـهـمـیـن حجتِ ربّ غـفــور آیــنــۀ قــبـــلــۀ هــفـــتــم: جــواد نـور دل حـجـت هـشــتـم: جــواد کـنــیـۀ زیـبـای تـو ابـن الــرضـا مـحــمــدی یـا عـلـی مـرتــضـی؟ کـعـبـۀ ارکان حـرم کـیسـت؟ تـو قــبــلـۀ اربـاب کـرم کـیـسـت؟ تو مـاه رخـت مـصـحـف آیـات حـق واســطـــۀ کــل عــنــایــات حــق دسـت تــو دسـت کــرم کــبــریــا صـحـن و رواقــت حـرم کـبـریـا ارض و سـمـاوات به تو مـتـکـی بــودی امــام هــمــه از کــودکـی عـلـم، بُــوَد نـقـش گــل روی تـو جــود، گــدایـی بـه سـر کوی تـو با سـخـن تـو شـده احـیـای عــلـم هـر نـفـس تـوست مـسیحـای عـلم طــور، تــجـلــی گـه انــــوار تـو نــــور، مـتــاع ســر بــازار تـــو روی خـــدا، روی دل آرای تـــو چـشـم رضـا، محـو تـمـاشـای تو تــو پـســر فــاطـمـهای یـا جـواد! قــبــلـۀ جـان هـمـهای یـا جــواد! زادۀ اکــثــم ز تــو خـجــلـت زده ســیــنـۀ مـأمــون ز تـو آتـشـکـده دادهای ای حـجـت پـــروردگـــار پاسخ یـک مسـئله را سـی هـزار مــخــزن عـلـم ازلـی ســیــنـهات عــالَــم اســـرار، در آئـــیــنــهات ظرف وجـود تو پُر از علم غـیب نـور خــدایـی و مــبــرا ز عـیـب طـلـعـت تــو آیــنــۀ روی حــــق عـالم غـیـبـی ولی از سـوی حـق عـالـم دانـش همه پـابـست توست دایـرهای بـین کـف دسـت تـوست خلق جهـان را به درت التجاست شـأن شما «وَ مَن اَتا کُم نَجاست» خـیـل مَلَک عاشق تهـلـیل توست وحی خـدا زنـده به تـأویل توست ای ملک و جـن و بـشـر زائـرت وسـعـت مـلـک ازلـی، حــائــرت مــظـهـر الـطـاف خــدای مـجـیـد از کـرم و جــود تـو نـبـوَد بـعـیـد تا چو مـنـی عـقــده ز دل وا کـنم در حــرم قــدس تـو نـجــوا کـنـم خـار اگـر خـار بـود با گـل است زنـده به آب و نـفـس بـلـبـل است "میثم" دلـخـسـته از آنِ شـمـاست گرچه کم از برگ خزان شماست
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام جواد علیهالسلام
بـاز شــبــیـه شـب بــارانـی ام زادۀ دریــایـم و طــوفـانـی ام مـثـل اویـس از قــرن آواره ام در پـی یــاران خـراسـانـی ام عاشـقی ام را همـه فهـمـیـده اند مِـهـر شـده مُهر به پیـشانی ام دست نسیم است سر گیسویش دست خودم نیست پریشانی ام ابروی او نـورٌ عَلی نـور شـد عـاشق این طاق چراغـانی ام داده جنون هستی من را به باد روز نخستی که شـنیـدم جواد می چکـد از کـنج لـبانم شراب خـانه ات آبـاد خـرابم خـراب سنگ تراشی دل سنگم گرفت تیشه زد وساخت ازآن دُرناب شانه زدویکسره دل ریخت ریخت درخم آن گیسوی پرپیچ وتاب به به اگـر دسـت تو افـتـد دلـم فارقم از روز حساب و کتاب جاذبـۀ مـحـض مـرا نـور کن حضرت خورشید به جانم بتاب جـذبـۀ پـیـغـــمبـر اُمّـی جـواد ای به ابـی انت و اُمـی جـواد نیست فـقـط روز مـبادا کـریم هست همه روز و شبم با کریم یاد گرفته است که بر هیچ کس رو نـزند ایـن دلـم، الا کـریم هر چه گـره بیـشتـرم می زنـد می شود این فاصله ها تا کریم خواهش ماجرعه ای از آب بود داد ولـی پـهـنـۀ دریــا کـریـم بس که درِ بسته زدم خـسـته ام باز نـشد هـیـچ در امّـا کـریم در نزده در به روی ام باز کرد باز همین طایـفـه اعجـاز کرد فیض مسیحایی ات عیسی بَرَد دست به دامان تو موسی برد از هـمـه دل می بـرد آقـای مـا بیشتر از حضرت زهرا برد روی پرش لطف کن و پا گذار رتــبـۀ جـبـریـل به بـالا بـرد بـال بـده تا حــرم کـاظمـین ... با نفس وای حـسینم ... حسین مثـل همـیـشـه دم ایـوان طـلا نام تو شـد نـام تو سوگند مـا نـام تو گـفـتم و بـاران گـرفت خیس شد از گریۀ ما صحن ها پنـجـره فـولاد گـره بـاز کـرد از من افـتاده بـه لـطـف شـما مثـل هـمیـشه دم بـاب الجـواد حـاجـت مـا بود که آقـا رضا جـان جـوادت ببـرم کـاظـمین تا کـه بخـوانـیم به پـائـیـن پـا ..."آمـدم ای شـاه پـنـاهـم بـده خـط امـانـی ز گــنـاهــم بـده " وای اگر غصه ی مـادر نبود حـال تو اینـقـدر مکـدر نبـود مثل حسن شدجگرت ریزریز حیف که بالین تو خواهر نبود خوب شد ازحنجره ات خون نریخت حـرمـله در لحظـۀ آخـر نبود شکر خدا پیکرت عریان نشد زیـر سـم اسـب پـریشان نـشد
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
هـر کـه ســر خــدمـت نـگــار نـدارد هر چه که هـم بـاشـد اعـتـبـار نـدارد بحـث ســر دیــدن کـریـمی یـار است ورنـه گــدا بــودن افــتــخــار نــدارد وقت کرم دست توبه دست گدا خورد بـهـتـر از این لطـف؛ روزگـار ندارد صبـح قــیـامـت اگـر تو دلـبـر مـایـی هـیــچ کـسی بـا بـهـشـت کــار نـدارد تـا که خـدا هـسـت شـاه و گـدا هـست شاه اگر یار مـاست روزی مـا هست لطف تو باشد اگر، حساب کدام است؟! مهر تو باشد اگر، عذاب کدام است؟! علت خلـقت تویـی در عشق و گر نه جبر کدام است و انتخاب کدام است؟! چـلـه ای بـاید گـرفـت تا که بـفـهـمـیـم سرکه کدام است یا شراب کدام است؟! روی تـو و روی او.. چـگونه بفهمیم در وسـط ایـن دو، آفتاب کدام است؟! هـیـچ کـسـی مـثـل تـو وجــود نـدارد مـثـل تـو و سـفــرۀ تـو جــود نــدارد بـاز بـیــنــداز سـمـت مــا نـظـرت را نــوکــر دربــار کــن غــلام درت را بعد چهـل سال گریه کردن و هجران این همه خوشحال کرده ای پدرت را! بعد چـهـل سـال، عـاقـبت شده وقـتش تا بـگـذارد بـه روی سـیـنه سـرت را شهر پر است از حسود، حـرز بینداز یا که عوض کـن مسیر رهگذرت را در هـمـه مـولـودهـای قــوم پـیـمـبــر هـیچ کـسی نیست از تو با بـرکـت تر لـطـف تو را از ازل زیــاد نـوشـتـنـد آیـنـــه ات را خـــدا نـــژاد نــوشــتـنـد خـاک سـر راه تو بهـانـۀ خـلـق است خـاک مـرا از هــمـین بـلاد نـوشـتـند ایـل و تـبـار مــــرا مـریـد نــوشـتـنـد ایـل و تـبـار تــو را مُــراد نـوشـتـنـد هرچه خـدا جـود داشت داد به دستت نـام تو را ایـن چـنین، جـواد نوشـتـند یـا کـرم و یـا جـواد عـبـد تـو هـسـتـم حـضرت باب الجـواد عـبـد تو هـستم هفـت زمین در خور کبوتر تو نیست غـیر بـلـندای عـرش بـسـتر تو نیست وقـــت نــمــاز شــبــت تــجـــلــی الله هیـچ کسی جز تـو در برابر تو نیست خواست پدر بوســه اش برای تو باشد خوب شد این که کسی برادر تونیست گـرچــه عــلی اکـبـرِ امـامِ رضــایـی زخـــم ولی بر ضریح پیکر تو نیست این شـب جـمـعـه بـده جـواب همه را آب مـگـر مـهـریـۀ مــادر تـو نـیـست از چه علی اصغـر از فرات نـنوشـید از چـه از آن مـایـۀ حـیـات نـنـوشـیـد
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
می نویـسـم سـر خط نام خـداوندِ رضا شعـر امـروز بـپـرداز به لبخـند رضا آنکه با آمدنش آمده محشر چه کسی ست؟ از تودرآل نبی با برِکت تر چه کسی ست؟ آنکـه از آمدنش عشق بیان خواهد شد "عالم پیر دگر باره جوان خواهد شد" آسمان!از سرخورشیدِ تو خواب افتاده؟ یا که از چهـرۀ این طـفـل نقاب افتاده بی گمان حافظ چشمان تو ابروی تو بود " دوش در خلقۀ ما قصۀ گیسوی توبود " آسمان از نفسش یک شبه منظومه نوشت روزی شعرمراحضرت معصومه نوشت عدد سائل ایـن خانه زیاد است امروز شعر وارد شده ازباب جواد است امروز بازبا لطف رضا کار من آسان شده است کاظمین دلم امروز خراسان شده است دوسـت دارم که بگردم حـرم مولا را بـوسه باران کنـم از یاد تو پائین پا را بنـویـسیـد کـه تـقــویم بـهـاری بـشـود روز او روز پـسر نـام گـذاری بشود خـالـق از دفـتر تـوحـید جـناس آورده جهل این قوم چرا چهره شناس آورده؟ شک ندارم که از این حـیلۀ ابـتر مانده رو سپیدی ست که بر چهرۀ کوثر مانده به رضا طعـنه زدن جای تأسف دارد گرچه یعقوب شده، مژدۀ یوسف دارد این جوان کیست که معنای قیامت شده است سنـد محکـم اثـبـات امامـت شـده است گندمی باشد اگر رخ نمکش بیشتراست با پـیـمبر صفـت مشـترکـش بیـشتر است این جوان کیست که سیمای پیـمبر دارد بـنـویـسـیـد رضـا هـم عــلـی اکـبـر دارد اهـلـبیــت آیـنـۀ بـی مــثــل قــرآن انـد این جوان کیست که از خطبۀ او حیرانند؟ نسل در نسل، شما مایـۀ ایـمـان مـنـید من نفس می کشم از اینکه شما جان منیـد نزند دشمنت از روی حسادت نظرت چند روزیست پریشان شدم آقا! پـسرت... غصه ای نیست اگراین همه دشمن دارد پسرت حـرز تو را تا که به گـردن دارد پسرت مثل علی بوده، امیر است امیر پسرت چـشمۀ جوشان غـدیر است غدیر آخر شعر مـن از قلب هـدف می گذرد کـاظـمین تو هـم از راه نـجـف می گـذرد تا ز مـولا ننـویـسیم ادب کامل نـیست چون که بی نام علی ماه رجب کامل نیست یا علی یا اسـد الله عـنان دست تو است جلوه کن باز یـدالله؛ جهان دست تو است
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
روشن تر از روز است خیلی بامرامند وقـتی کـریـمـان با گـدایـان هم کـلامند الحـق که آقـازاده هـا یک یک امـیـرنـد الحق که نوکـرزاده ها یک یک غلامند در فقرِ محضِ خود غنیِّ محض هستم وقـتی گـدای ایــن درم، مـردم گـدامـند عـیـن عـدم هـسـتـیم و با آنان وجـودیم پـس مـا هـمـان هـائـیم که آن ها بـنامـند سـنّ زیــاد و ســنّ کـم، فــرقـی نـدارد ایـن خــانــواده از طـفـولـیـت امـامـنـد چـیـزی نـدارم جـز «سلام الله علیهم» فـرزنـدهـای فـاطـمـه بـا احـــتـرامـنــد هر صبح خورشیدند ودرهرشـام ماهند ایـن چهـارده تا روشنی صبح و شامند و الله ایــن پــــروانـگـی مــا مـی ارزد هـر چند خـاکـسـتـر شـدیم اما می ارزد یک جان نـاقـابـل بـه پایت ذبـح کردیم حـالا کـه شد مـال تو از حالا می ارزد این گـریـه ها را آیـهٔ تـطـهـیـر گـفـتـنـد یک قـطـرهٔ آن بیـش از دریـا می ارزد بـا کـاظـمـیـن تو بـهـشـتی دارم اینـجـا پـس زنـدگی در عـالـمِ دنــیـا مـی ارزد پس ارزش گهواره ات کعبه است حتماً وقتی عصای حضرت موسی می ارزد! دستی بکـش بـیـنا کنی این چـشـم ها را بـا معـجـزات تـو چه نـابـیـنا می ارزد! کافی ست ما را این که بابای تو خـندید لـبـخـنـد بـابـای تـو یک دنـیـا می ارزد سـر می نهـم بر پـای تو قـیـمت بگـیرم هـر جا نمی ارزد سرم این جا می ارزد
آن که کمـش را نیـمه شب آورد دادت دارد زیـادش مـی کــنـد لـطـف زیـادت آقا منم...آن رختْ پـاره...پا بـرهـنه... آن شب؛ شب جمعه مرا که هست یادت! تـو کـیـسـتـی؟ تو از کـریــمـان بــلادم مـن کـیـسـتـم؟ مـن از گـدایـان بــلادت آن کـه مــرا حـالا مُــریـد تـو نـوشـتـه حـتماً تو را هم می نویسد «یا مراد»ت توجان مایی،پس بگیر این حق خود را نفرین بر آن که جان گرفتی جان ندادت توهرکجا پا می نهی؛ هرصبح خورشید عــرض ارادت مـی کـنـد بر بـامـدادت بـابـای تـو با دیـدن تو گـریـه مـی کـرد بـا گـریـه لطـف دیگری دارد عـبـادت آبـاء و اجـدادت همه یک یک جـوادند پس می نـویـسـیم ت جـواد بن الجـوادت این چهـارده آئـینه از بس کـه شبـیه اند در شأن و خُلق و خو، نمی دانی کدامند بر روی پایت می گآذارد شیعـه سر هم جـبـریل حـتی می گـذارد بـال و پـر هم به خـاک پایت احـتـیاجی نیـست اصلاً وقتی دوا می سازم از این خاک در هم تو کعبه ای! آن کعبه ای که در طـوافت بـال و پـر مـا سـوخـته حـتی جگـر هم بـا آبــروی تــو تـهــجّـد آبــرو یــافـت فـیض از مناجات تو می گیرد سحر هم با این جـمـالـی که تـو را دادنـد، بـایـد بـیـن خــریــداران تــو بـاشـد پــدر هـم نـام مـرا هـم بـین این عـشـاق بنـویـس بگذار تا جا خوش کند این یک نفر هم ای جان به قـربان تو و دورِ شـلـوغت یـوسـف شـدن بـازار دارد، دردسر هم در کـوچـه جـانِ ما نـقـابت را بـیانـداز اینگونه چشمت می زنند این ها نظر هم هـستـند یک یک شیـرها دنـبـال دامـت چــشـمان آهــوی خـراســانِ پــدر هــم فهم من از لطف جـوادی تو این است: که آن چـه را گـفتـیم دادی، بیـشـتـر هم مـا را ببـر تا کـاظـمـین این بـار با هم مـا را بــخر در کاظمین این بار درهم جز عجـز، سائل چـاره ای دیگر ندارد وقـتــی کـریــمـیِ خـــدا آخـــر نــدارد مـا را بـرای در زدن معـطـل نکـردند اصـلاً بـیـوت ایـن کـریـمـان در ندارد این خـانـواده کودکش ذاتاً بزرگ است نـام عــلـی کـه اصـغـر و اکـبـر نـدارد طفـل رباب ست و ولیکن عـادتش بود از شــانـهٔ عـمــه سـرش را بـر نـدارد بین مقـامات ربـاب این شأن کافـی ست که هیچ کس جز او عـلی اصغر ندارد وقتی که آمد لشگر کـوفه به هم ریخت مـیـدان عـلـمـداری از یـن بهـتـر ندارد وقتی که آمد لشگر از دور پدر رفت آخـر گـمـان کـردنـد که لـشـگـر نـدارد
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
نشـسـتهام بـنویـسم گـدا نمیخواهی؟ مـیان خانـۀ خود بی نوا نمیخواهی؟ نـشـسـتهام بنـویـسم کـریـم یـعـنی تو کریمزاده تو حاجت روا نمی خواهی شنیدهام که عطایت زبانزدهمه است نـیـازمـنـد بـرای عـطـا نمـیخـواهی به خاک تیره اگر بنگری طلا گردد تو علم و معجزه و کیمیا نمیخواهی قسم به روی شما خوب مـیشوم آقا فقـط بـیا و نگـو که مرا نمیخواهی مـنم اسـیـر نگاه پر از عـطـوفت تو من از نگاه تو خواندم شما نمیخواهی که من جدا شوم از تو وَ خوب دانستم که میکنی ز محبّان خود هواخواهی هرآنکه بسته به چشمت دخیل سیّدنا نـشـسـته روی پـر جـبرئـیل ســیّـدنـا من آمدم که بگـویم به تو سـپاسـم را وجـمع میکنم این بار من حـواسم را که تـا دگر نبـرم یأبنَ فاطـمه هرگز به غیـر کـوی شما دست التـماسم را برای آنکه بـیــایم به محـضـرت آقـا روا بُـود کــه مـرتّب کـنم لـباسـم را میان آیِـنهکـاری چنـان شدم تـکـثـیر هـزار مـرتبـه دیـدم من انعـکـاسم را به غیر نان شما که نخورده ام هرگز بـبیـن زبان و دهـان نمکشـناسم را میان دغـدغـه ها عـطـر عـاشـقی آید فرونشاند دراین دل غم و هراسم را دلـم کنـار شما خـانه در فـلـک دارد جواد فاطمه نامت عجب نمک دارد بــرای ذات خــداونـد امـتــدادی تـو دوباره نور خدا را به سینه دادی تو زمینِ مُـردۀ مـردم دوبـاره احیـا شد ازآن زمان که براین خاک پا نهادی تو تجـلّی نـبی و حـیدر و حسین هستی کـه بـا تهاجم هر فـتنه در جهادی تو تواز مریضی هرشیعه غصّه میخوردی ز شـادمـانی دل های شیعـه شادی تو تـمام جـود خـدا را اگر کنم تـفـسـیر رسم دوباره به نامت زبس جوادی تو نثار روی تو خواندم وَ أن یَکادم را به عـالـمی نـدهـم ذکـر یا جـوادم را به پیش نام شما پا شدم خدا را شکر دوباره مست تولّا شدم خدا را شکر مـن از ولایت تو آبـرو گـرفـتـم پس کـنار نـام تو آقـا شـدم خـدا را شکر از آن قـدیم کـه مهر تو در دلـم افتاد مـقـیـم عـالـم بالا شـدم خـدا را شکر تو در نهایت اکرام و من تُـهی دسـتم مـقـابـل تو تـمنّـا شـدم خـدا را شکر تـو در کرانـۀ یـا ربّـنای من هـستی من از دعای تو دریا شدم خدارا شکر من از علاقه و عشقت به مادرت زهرا مُحبّ حضرت زهرا شدم خدارا شکر هـزار غبـطه به پای نگات میریزم تمام عـمر خودم را به پات میریزم من از نـگـاه مـدامت دوام مـیگـیرم ولایـت از سـخـنـان امـام مـیگـیـرم به خاک میکـده من سر فرود آوردم فـقط ز دسـت کـریم تو جام میگیرم من آنـقَدَر بـه شما می دهـم سـلام آقا که آخر از تو عَلَیکَ السّلام میگیرم اگرچه بال و پرم زخمی از زمانه شده مـن از دوای شـما الـتـیـام میگـیـرم کـبوتـرم که شـدم جـلـد گـنـبد زرّین فقط پر از سر این برج و بام میگیرم به سنگفرش حریم تو میکشم دستم تـبـرُّکـاً در بـیـت الـحـرام میگـیـرم تو رتـبه ای بده تا خاک پایتان باشم چه خوب پیش شما من مقام میگیرم غلام هیچ کسی جز شما نخواهم شد گدای کس به جزإبن الرّضا نخواهم شد تو آمـدی که شـوی قـبلهگاه مردم ما تو آمدی شـده دلـشاد امـام هـشـتم ما تو آمدی که رود غم ز سینه ها دیگر و تا همـیشه بـمـانـد به لب تبـسّـم ما تو آمدی که به مردم نشان دهی حق را فقـط صفا بـنویسی بر این تـلاطم ما من و دلم به تو سوگند عاشقت هستیم مـحـبّت تـو بُـوَد بـاعـث تـفــاهـم مـا تو آمدی که شوی با گدات همـسفره که نان جو بخوری جای نان گندم ما کنار حضرت معصومه یادتان کردم چه وقت بهر زیارت تو میروی قمِ ما؟ دلم دوباره به یادت به شور و شین آمد به سر هـوای پریدن به کاظمین آمد امـیـر هـر دو سرا یا جـواد ادرکنی نـظـر نـما به گـدا یا جــواد ادرکـنی بـه حـقّ مـادرتـان فـاطـمه قـسـم آقـا بـخـر مـرا ز وفـا یـا جـواد ادرکـنی خـدای جـودی و جـود خدای مـنّانی به سائـلت کن عطا یا جـواد ادرکنی طواف کوی تو برتر بُـود ز بیتالله قسم به سعی و صفا یا جواد ادرکنی رود به سوی بهشت خدا هرآنکس که تو را نـموده صدا یا جـواد ادرکـنی فــقــط ز راه ولای تـو یـا ولــیَّ الله روم بـسـوی خـدا یـا جـواد ادرکـنی نشستهام که بگیرم برات رفتـن خود به شهـر کرب وبلا یا جواد ادرکنی تویی تو زادۀ شمسُ الشّموس یا مولا عـلیّ اکـبر سلـطـان طـوس یـا مولا نشـستـه مـرد غـریبی کـنار گهـواره کـنـار گـریـۀ بـی اخـتـیـار گـهــواره رضـا نشـسـته بخـواند نـوای لالایی بـرای کـودک زیـبا عُــذار گـهــواره چقدر شب به سحر درد ودل کند با این گـلی که شد همه باغ و بهار گهواره چـقـدر طعـنه شـنـیـده ز دیـر آمدنت چـقدر سخت گـذشت انتظار گهواره دوباره صحبت گهواره و نوای لالایی دوبـاره مـرثـیـۀ شـیـر خوار گهواره میان هُرم عطش مادری صدا میزد بخـواب کـودک دل بیـقـرار گهواره امان ز اشک رباب و غم علی اصغر چه بد شد عاقبت آن روزگار گهواره نشد که لب بزند کودکش به آب ای وای نشد که قد بکشد کودک رباب ای وای
: امتیاز
|
مدح و ولادت امام جواد علیهالسلام
ای وجودت حیاتبخش وجود سـائل درگهت کـرامت و جود مــظـهــر کــامل امــام رضــا آفـــتـــاب دل امــــام رضــــا قـبـلـۀ حـاجـت هـمـه، حـرمـت دشمـن و دوست سائل کرمت مـاه، آئــیـنـهدار طـلـعــت تــو رخ شمسالشموس صورت تو آیـۀ هــشـت ســـــورۀ نــوری بـه جــواد الائـمـه مـشـهـوری خـلـف پــاک مـرتـضـایـی تـو کـوثـر حـضرت رضـایـی تو ملـک و جـن و انـس مهـمانت دو جهـانی نشـسته بر خوانت کاظمینت درون سینۀ ما است نجف و مکّه و مدینۀ ما است تو جـوادی و مـا گـدای تـوأیـم هر چه هستیم خاک پای توأیم لطف تو، عجز ما، بود معلـوم هر دو هسـتیم لازم و ملـزوم کـــرم و جـــود تــا ادا گــردد هــر جــوادی پــی گـدا گـردد مـن اگـر در گـدائــیــم کـاهـل تو به جـود و کـرامـتی کـامل تو محمد علی است ابن و ابت کـنـیه ابن الرضا، تـقی لـقـبت تـو گـلــی و وجــود گـلـخـانـه ای به ریحـانه روح و ریحانه رنگ رخـسار مرتضی داری نـقـش گـلـبــوسۀ رضـا داری پــدران تــو بـرتـریـن پــدران پســران تـو بهـتـرین پـسـران یـم جــود و فـتــوّت آیـد هـمـه اهـل بـیـت نـبــوّت ایـد هـمـه دلـتـان بـحـر بـی کـرانـۀ عـلـم کیست غیر از شما خزانۀ علم مـعـدن خـیر و مظهـر خـیرید اول خــیـر و آخــر خــیـریــد ابــر، بــاریـده بـا ولای شـمــا خلـق، خلقـت شده بـرای شما هـمـگــی بـابهـای ایـمـانــیـد امـنــــای خــدای رحــمانــیــد تا صف حشر اصل هر کرمید رکـن ارکان و قـادَةُ الاُمَـم ایـد عـلـمها قـطـره و تـو دریـایـی عـالـمـی بـنـده و تـو مـولایـی دو جهان ذرّه و تو خورشیدی که به قـلـب هـمه درخـشـیدی پیـش عـلم تو علم عالم چیست درحضور تو پور اکثم کیست تـو به بـزم سـخـن تـکـلـم کـن تـو بـه روی رضـا تـبـسّم کن نـفـس حـلـم زنـده از سـخـنـت بـوسـۀ عـلـم بـر لب و دهـنت یک کلام تو صد سپهـر کـمال یک سؤال تو سی هزار سؤال تو دهی، ای کـرم گـدای درت حِـرز مـادر، به قـاتـل پـدرت تو که در هر دلی حـرم داری تو که بـا دشـمنت کـرم داری توکه بر خشم خصم؛ میخندی بـه روی دوست در نمیبندی اَنـت بــابُ الــمــراد ادرکـنـی یــــا امــام جــــواد ادرکــنــی سـیّـدی "میـثم" ام قـبـولـم کـن خـــاک ذریّـــۀ رســولــم کـن
: امتیاز
|
ذکر سینه زنی شهادت امام هادی علیهالسلام
غــریـب سـامـرا جـانـم فــدایـت بـمـیـرم ای گـل زهــرا بـرایـت ز زهر فتنه ها جان داده ای تو که شـهــر سامــرا شد کربلایت تـو روشنـای دلهایی ، تـمـام هستی مایی ، گـل پــرپــر زهــرایــی فــدای غـصـه و غم های تو آقا گرفت آتش ز سر تا پای تو آقا آه ، واویـلا، واویــلا، واویــلا *********************** دل سُکــّـان جـنـت مــایــل تـو تو مـولا و کـریمان سـائـل تو به کوری دو چـشـم دشمنـانت هـمـه جانـهــا بُـوَد نا قـابـل تو تو نوری به چشم همه ، نمایند هر دم زمزمه ، مدد ای گل فاطمه شود حاصل زلطفت نصرما آقا تویی جـدّ امـام عـصـر ما آقـا آه ، واویـلا، واویــلا، واویــلا *********************** تو وبزم شراب و اهل عصیان ملائک از غمـ تو دیده گـریـان به یاد شهر شام و ظلم عُدوان شده ذکر همه عالم حسین جان سری از پیکر جدا بود ، میان طشت طلا بود ، دم زینب واویلا بود دل زینب ، زداغ دلـبـر افـسرده حسین جان برلبت چوب جفا خورده آه ، واویـلا، واویــلا، واویــلا
: امتیاز
|
ذکر سینه زنی شهادت امام هادی علیهالسلام
ســـوم شـهــر اللّه رسـیــده گوش جان بانگ غم شنیده شد روان از دیده اشک غربت، در عزای خورشید ولایت، سامرا گشته دارالمصیبت سیدی امام هادی، سیدی امام هادی ***************************** شیعه از داغت خونجگر شد حـسـنت امشب بـی پــدر شد چشم مهدی از این غصه شد تر، جامه ی ماتم پوشیده مادر؛ گشته ای تومهمان پیمبر سیدی امام هادی، سیدی امام هادی ***************************** ای تـــمــام عــالــم فــدایــت فــاطــمــه گـریـد از بـرایت لاله گون شد چشمان پر آبت، پر شرر گشته قلب کبابت، برده دشمن در بزم شرابت سیدی امام هادی، سیدی امام هادی
: امتیاز
|
ذکر سینه زنی شهادت امام هادی علیهالسلام
به چشمم ره گریه وا شد چه شور و بساطی به پا شد به یـاد عـزیـزان زهرا دلـم راهــی سـامــرا شـد عجـب سـامــرای غـریـبــی حـریـمش به رتـبـه رفیع است بـسـوزد دل گــریـه کــن ها که قــدری شبـیـه بـقـیــع است ازیـن داغ عـظـمـی ، زند ناله زهـرا واویـــلا واویــلا ، واویـــلا واویــــلا واویلا ؛ واغربتا؛ واغربتا؛ واغربتا (۲) ******************************** اگر چه عزیزان زهرا به درد دو عالم طبیبند چه گویم هنوزم به قرآن ائـمه غریـب غـریـبـند علی رغـم ایـن دشمـنی هـا وَ بـی شـرمی اهل عـصیـان مـنِ شـیـعـه هــم غـافـلــم از مـقــامـــات اعــــلای آنـــان بـیـایـیـد شـویـم یـار، به اولاد زهـرا بـه کسب عـلـوم و، به کـار و به تـقوی واویلا ؛ واغربتا؛ واغربتا؛ واغربتا (۲) ******************************** یکی ازهمانها که گفتم بُــوَد هــادی آل احــمـد گــل گـلـشـن آفـریـنـش ز خـوبـان عـالم سرآمد چــو اجـداد خـود آن زمـانـه ز حـقّ خـودش گــشـته محروم به دست ستـمـکار طاغـوت غـریـبـانــه گـردیــده مـسمـوم سـراسـر شـرر شد، از آن زهـرا کـیـنه تو گـویـی دلـش سـوخت، به یـاد مـدینه واویلا ؛ واغربتا؛ واغربتا؛ واغربتا (۲) ******************************** پسر کشته ی آتش زهرا وَ اشک دوعالم روانه ولــی مـادر و آتـش در ولی مـادر و تـازیانـه بُـوَد تـا ابـد غـرقِ دراشـک نگـاهـم سوی خـاک کوچه کـه زهــرا به پـیش امـامش فــتـاده روی خـاک کـوچـه قـلـوب مـلائـک؛ گـرفـتـار زهــراست دل هـر دو عـالــم،عـزادار زهـراست واویلا ؛ واغربتا؛ واغربتا؛ واغربتا (۲)
: امتیاز
|
ذکر سینه زنی شهادت امام هادی علیهالسلام
سوم شهرُالله، عالمی برای سروری عزاداره ** ازچشمها بارانِ درد وغـصه می باره (۲) چشم عالَم ، گشته گریان ســامــرا شد،بیت الاحزان از غمِت هر دلی مدهوشه *** میشه این دلهای بی توشه *** معتکف کنار شش گوشه سیدی یا امام هادی،سیدی یا امام هادی،سیدی یا امام هادی(۲) ********************************* پاره جگر آقا، ای تمام ِ عالمین گریان داغ تو** میگیره قلب شکسته ام سراغ تو(۲) ای دو عـالَـم ، بــی قــرارت فـاطـمـه شد ، غـصـه دارت غربتت آتش دلها شد *** خونجگر لاله به صحرا شد *** گریه کن مادرت زهرا شد سیدی یا امام هادی،سیدی یا امام هادی،سیدی یا امام هادی(۲) ********************************* عادتُکَ الاحسان، دست ما وکرمت یا حضرت هادی** به فدای حرمت یا حضرت هادی(۲) در حـریـمَت، یـابن الـزهـرا کــربـلایـی ، مـیـشـه دلـهــا کـن دعـا که خـدایی بـاشیم *** نـوکـری شهـدایی باشـیم *** تـا ابـد کـربلایی باشیم یا حسین یا اباعبدالله،یا حسین یا اباعبدالله،یا حسین یا اباعبدالله(۲)
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام هادی علیهالسلام
سرِ شوریده، دلِ بی سر و سامان داریم از دلِ سوخـته گان شمعِ شبستان داریم به هـوای تو بـمـیـریم اگـر صدها بـار باز هم در هوسِ دادنِ جان، جان داریم خط به خط چشمِ تو،ابروی تو،اعجاز خداست مـا به آیـاتِ اشـارات تو ایـمـان داریـم خنده و گریۀ عُـشاق ز جای دگر است عجـبـا دیـدۀ گـریـان لبِ خـندان داریـم ای جـگـر گـوشۀ دلبـندِ مُعـینَ الضُعَـفا دولتِ عـشقِ تو از شاهِ خراسان داریم غیرتِ شیعه همینجاست در آب و گِلِ ما به دعای خودِ زهراست كه ایران داریم هركجا نامِ شما هست همان كشورِماست مادرت حضرت زهرا به خدا مادرِ ماست شكـرِ این مـادری و مـهـرِ خدادادی را یـاد دادنـد بـه مـا نـغـمـۀ یـا هــادی را با توسل به تو مشـمولِ عـنایت شده ایم ما به دستِ كـلـماتِ تو هـدایت شده ایم ای به مانـند عـلـی جـاذبه و دافـعـه ات چـارده آیـنه جـمع آمده در جـامـعه ات چهـارده نور در این آیـنه بـنـدان داریم چهارده بار در این جامعه قرآن داریم چهارده جامِ مِی وساقیِ كوثر ساقیست چهارده قرن گذشته است كلامت باقیست شـورِ تو كرده به پا دردلِ ما هـنگـامه می رسد دست به دست از تو زیارتنامه وقتِ پابوسِ، زیارت به زیارت هستی در زیارات، عبارت به عبارت هستی این تو هستی كه همیشه همه جا با مائی مشهد و سامـره و كـرب و بلا با مائی حیف، من قدرِ تو را خوب نمی دانم حیف باز هم جامعه را خوب نمی خوانم حیف شب قدر است كه میقاتِ تو را می فهمد مَطلـعُ الفَجـر مناجـاتِ تو را می فهـمد تو مسیحی كه به تصویر دمیدی جان را شیـرِ در پـرده اشاراتِ تو را می فهمد شاهـد شأنِ رفـیعِ تو شهـید است شهید ابنِ سِـكّـیت مـقـاماتِ تـو را می فـهـمد پُـر شد از كـاسۀ تو كـیسۀ زنـدان بانت دشـمنت نـیز كـراماتِ تو را می فهـمد درکِ تنهائی تو بر احـدی آسان نیست سامـرا سخت مصیباتِ تو را می فهمد بارها بر جگـرت داغِ مـصیبت زده اند سورۀ نور،چگونه به تو تهمت زده اند؟ شأنِ تو افضلِ بر ناقۀ صالح بوده است چه كسی دست به تحقیرِ شما آلوده است چه كسی گفت به تو مردِ ریاكار، ای وای داخلِ خانه شدن، از سرِ دیوار ای وای وای بر من كه شما را به عتاب آوردند محـضـرِ آیـۀ تطهـیـر شـراب آوردنـد وای بر من كه به این حالِ خراب افتادم یـادِ زیـنـب وسـطِ بـزمِ شـراب افـتـادم چوب نزدیك شد و قسمتِ زینب شد آه گــفـت: لاحَــولَ و لاقــــوّةَ اِلاّ بــالـلـه
: امتیاز
|
زبانحال امام هادی علیهالسلام هنگام شهادت
وای از ظلـم که هم درد شب تـارم کرد درد غربت به خدا خسته و بیمارم کرد من که درد همه را خـویش دوا می کردم در تب زهـر جـفـا درد گـرفـتارم کـرد درد تبعـید و فـراق پـسـرم سخـت نبـود بُـردن بـزم شـراب این هـمه آزارم کرد بـارها قـلب بـنـی فـاطـمـه را لـرزانـدند وقت و بی وقت عدو یکسره احضارم کرد گرچه در کوچه و بـازار نگـردانـد مرا لیک تحقیر به هر کوچه و بازارم کرد در جـوانـی شـجـر عمر مرا سـوزاندند بسکه دشمن به غم و غصه گرفتارم کرد آن همه معـجـزه دیـدنـد، مسلـمان نشدند غـفـلت امت بی درد چه غـمـبـارم کـرد نه فقـط امر علی را نشـنـیـدند که خصم حبس در سینه دو صد نطق غمبارم کرد پــسـرم خـانـۀ تـبـعـیـد مـرا کـن حـرمـم تا بدانند همه، خـصـم چه رفـتـارم کرد کـاش تـابـوت مرا هم دل شب می بردند غـربت فاطمه یک عمر عــزادارم کرد به عــزاداری من اشـک بـریـزیـد ولـی این حسین است که آشفته و خونبارم کرد نـایـبـم عـبـدالـعـظـیـم الحسنی شاهد بود کربلا یک شبه تخریب شد و زارم کرد سامرا مثل بقیع و حـرم کرب و بلاست غم تخریب حـرم خسته ز اشـرارم کرد رنگ شادی به جز از یـار نبـیـند شیـعه شادی آن است که از مـژدۀ دلدارم کرد ز هدایت گری ام پرچـم حـزب الله است که به عالم علم این دست علمدارم کرد
: امتیاز
|
مدح و شهادت امام هادی علیهالسلام
تا مـقـیــم سـرزمـین آشـنـایـی می شـوم فارغ ازحزن وغم و درد و جدایی می شوم وقت تسبیح ومناجات سحر با یاد دوست بیـقـرار و مست جـام ربّـنـایی می شوم التـمـاسم پـای تـا سر، مستـمـند حـاجتم چون دخیلِ دل پریـشانِ دعایی می شوم دل، مرا باخویشتن این سو و آن سو میبرد نیست دست من كه گاهی سامرایی می شوم چون كبوتر تا حریم عاشقی پر می زنم لحظه هایی كه به یكباره هوایی می شوم با نــوای انت مــولا و انـا مـسـكـیـنُــكَ در حـرم آمـاده از بهـر گـدایی می شوم تا كه میخوانم به روی لب دعای جامعه با نگـاه حضرت هـادی فـدایی می شوم كـوری چـشـم عـدو با نام زیـبای نـقـی عشق بازی می كنم من كبریایی می شوم دومین ابن الرضا و كار حیـدر می كند زین سبب با ذكر نامش مرتضایی می شوم این علی سـوم نسل حسین بن علی ست نام او را برده و كرب و بلایی می شوم اوكریم و سائلانش دست حاتم بـسته اند من به عشق او گدای بی نوایی می شوم در شـب تـاریك انـوار ولایـش مـاه من اوسـت، سـرِّ گـفـتــن ده بـار یـا الله من یك نگاهت قطره را از لطف دریا می كند ذرّه را خـورشیدِ عـالم تاب دنـیا می كند هركه با عصیان و زشتی و خطا بیگانه شد خویش را درجنت كوی تو پـیدا می كند در مـیـان زائــران بـارگـاه قــدسـی ات حضرت روح الامین هم خویش را جا می كند هر كه شد خلوت نشین كوی سُـرَّ مَن رَآ با دم قـدسـی تـو كــار مسیـحـا می كـند هركه میبیند مزار خاكی ات را یك نظر بی گمان یاد بقـیع و قـبـر زهـرا می كند سامـرایت تا قـیـامت قـبله گاه عـرشیان سجده برخاك حریمت عرش اعلا می كند یوسف از حُسن خدایی تو مست و بیقرار دائـماً بر روی لب نـام تو نجـوا می كند روزموعود فرج، مهدی به روی گنبدت پرچم فتح و ظفر را نصب و برپا می كند هر فراز جامعه كه از لسان پاك توست در دل اهل ولایت شور و غوغا می كند هرگرفتار غمی از دل هزاران عقده را لحـظه ای با بــردن نام شـما وا می كـند شیعه مـدیـون عنایات امام هـادی است تا قیامت آبرومند از كـلام هـادی است ای كبوتر از چه رو زخمی و بی بال و پری از شرار زهر قـاتـل گـوئیا شعـله وری نیست امیدی دگر انگار وقت رفتن است از تومانده پیكری تب دار و چشمان تری در نگـاه پر ز نورت غم نمایانگر شده دیده ات سوی در است این لحظه های آخری میزنی بر روی خاك حجرۀ غم دست و پا زیر لب انگــار داری نام زهرا میبری یاد یـاس قـد كـمـان مـرتضی افـتاده ای روضه میخوانی به یاد ضرب دیوار و دری یاد آن خانه كه روزی عـده ای آتش زدند غرق درخون روی خاك افتاد آن جا مادری لیك با لب های خشكت با نوای العطش مثـل بـابـای غـریبـت یاد جـد بی سـری یاد آن لحظه كه در گودال دشت كربلا پاره پاره بر زمین افتاد خـونین پیكـری بیقـرار شیرخـواره دل پـریشان ربـاب یــاد جـســم اربـاً اربــای عـلـی اكـبری خیمه ها میسوزد و اهل حرم در اضطراب وای من درعلقمه افتاده است آب آوری زینب و نامحرم ظلم و جفای بی حساب بسته شد دستان ناموس پیمبر بـا طناب
: امتیاز
|